Eragon i Najstarszy - C. Paolini

Wysłany: Pią 21:06, 07 Mar 2008

Chodzi mi o ogół pomysłów, stworzenie rzeczywistości, wykreowanie tła powieści. Paolini nie popisał się specjalnie oryginalną historią i ciekawym światem fantasy.
Heh. Tylko czemu mi się to podobało jak miałam 13 lat ... ?
Hm ... ^^'

Wysłany: Pią 22:16, 07 Mar 2008

Bo wtedy każda fantastyka była dla Ciebie... fantastyczna Smile

?
A historia nie jest zła, tylko mógłby ją ciut lepiej przedstawić, bo końcówka była całkiem niezła.

Wysłany: Pią 23:05, 07 Mar 2008

I to się sprowadza do jego umiejętności i doświadczenia - teraz na pewno lepiej pisze... może trójka mnie olśni, kto wie? xD

Wysłany: Sob 0:46, 08 Mar 2008

ano, aby książki pisać, trzeba być trochę obytym i oczytanym.. żebym później nie czytała jakiś fanfików o piratkach, które rzekomo obalają kufel rumu (~40%) duszkiem i jeszcze się potem na nogach trzymają Razz

Wysłany: Sob 12:35, 08 Mar 2008

Swoją drogą w necie można wiele takich opowiadanek spotkać Wink

Muszę się przyznać bez bicia, że ja od piratów zaczynałam, o ile jednak pamiętam, czegoś takiego nigdy nie napisałam, sądzę jednak, że wiele błędów tak czy siak popełniłam. Ale w końcu od czegoś trzeba zacząć, i może Eragon jest właśnie takim początkiem?

Wysłany: Pon 11:40, 10 Mar 2008

Pewnie tak. Wink

Zobaczymy, jak będzie wyglądała trzecia część. Teraz wszakże Paolini to dorosły chłop Very Happy

Na samym początku byłam zachwycona, a teraz...
Trochę mniej xD
Dostrzegam błędy, podobieństwa z Władcą Pierścini itd i już nie jestem tak bardzo oczarowana.
Niemniej jednak czekam na trzecią część, ponieważ chcę dowiedzieć się jak historia się skończy.
I co się stanie z moim ulubieńcem Murtaghiem ;>

Ja jak usłyszałam o takiej książce fantasy napisanej przez gościa niewiele starszego ode mnie to chciałam przeczytać bardzo. No i jak ją wreszcie dostałam to cóż... Owszem, nawet przyjemnie się czytało, ale bez żadnych rewelacji. Tak jak tu już parę osób mówiło - coś lekkiego do poduszki albo na wakacje. Przede wszystkim ten mało orginalny świat i pomysł. Nie daje do myślenia, treść po prostu przechodzi obok ciebie (np. z taką "Diuną" męczyłam się chyba ze dwa miesiące, a jak wreszcie skończyłam ostatni rozdział, to stwierdziłam, że to to świetne było. Nie dla samej przyjemności czytania, ale dla reflekcji potem z tego płynacych).
Tak właściwie to w necie można znaleźć sporo lepsze opowiadania, za które autor nie dostał ani grosza. Według mnie to ta cała trylogia Paoliniego jest po prostu przereklamowana. Miał chłopak farta i tyle.

Racja, racja [ podobnie myślę też o Rowling i jej "Potterze" Razz

] !!
A Diuna tez mnie wciągnęła i faktycznie głęboko zapada w pamięć... Chyba pierwsze moje sf i nadal na samej górze się utrzymuje ^^ [ sorry za offtopa =_=]

Po prostu Paoliniemu rodzice wydali przeciętną książkę i reklamowali ją po całej Ameryce. Ponadto wtedy jeszcze nie było takiego nawału książek typu: "bestsellerów 13, 14 latków!" xD